Het is Koninginnedag, maar wij krijgen daar eerlijk gezegd niets van mee. We staan om half zeven op. Niet om een hoop oude spullen te verzamelen en naar de rommelmarkt te vertrekken, maar om snel te douchen, wat laatste dingetjes in te pakken en het huis goed achter te laten.
Marsha, Michaels zusje, staat om stipt halfacht voor de deur. Dit jaar hebben we niet voor langparkeren op Schiphol gekozen, omdat de omliggende parkeerterreinen van Schiphol al volgeboekt waren. Gelukkig vond Marsha het niet erg om ons te brengen. En wij zijn er heel blij mee! Nu we het parkeergedoe over kunnen slaan, voelt het als een luxe om recht voor vertrekhal 3 afgezet te worden, de koffers te pakken en naar binnen te lopen. Het scheelt zeker een hoop tijd.
Er staat een redelijke rij bij de balie van United, maar met Kerst was het nog een stuk drukker. We staan al zeker tien minuten in de rij wanneer een man zich er weer uitwurmt.
“Ik sta in de verkeerde rij.”
“Ga je niet naar Amerika?” vraagt Michael.
“Was dat maar waar.”
Hahahahaha, het zijn van die droge gesprekjes die het hem doen :D
In de rij bij United
We vertrekken van Schiphol met regen.
De tijd in het vliegtuig komen we wel door.
Een zit van negeneneenhalf uur blijft natuurlijk best lang, maar je kunt niet anders doen dan er het beste van te maken. Niet al onze tv-schermen doen het helaas, maar gelukkig is er ook de afleiding van de ‘chicken or pasta’ maaltijd, kranten en natuurlijk het uitzicht. En dan ineens, zitten we boven Chicago en wordt de daling ingezet.
Chicago in zicht
Chicago Airport is ondertussen wel vertrouwd terrein voor ons. We staan lange tijd in de rij van Immigrations. Als we daar doorheen zijn, halen we de bagage op en geven ze weer door voor de volgende vlucht. Daarna pakken we het treintje (of hoe dat dan ook heet), naar de volgende gate.
Quintijn heeft ondertussen praatjes voor tien ;-)
Voordat we helemaal doorlopen naar gate B12, glippen we nog even naar buiten. Michael wil zijn sigaartje roken en de kinderen en ik happen nog snel wat frisse lucht. Daarna lopen we naar de gate om tot de ontdekking te komen dat onze volgende vlucht een kleine vertraging heeft.
Op naar gate B12
We vertrekken uiteindelijk twintig minuten later, maar omdat we voor ons gevoel al bijna in Orlando zijn, vinden we het niet zo erg. Tijdens deze korte vlucht vermaken we ons ook wel weer. Dit keer bespreken Merlijn en ik uitgebreid de koopwaar in Sky Mall. Daar staan veel uitvindingen in waar je zelf nooit opgekomen was. Dingen waarvan je nooit had geweten dat je die nodig had. Maar als je het zo eens doorleest, ga je werkelijk overwegen om discoverlichting voor het zwembad, of een vaas annex kattenbak aan te schaffen. Sterker nog, je denkt ineens dat je ábsoluut niet zonder kan :)
We zitten bij deze binnenlandse vlucht in een wat kleiner vliegtuig en vliegen een groot deel een stuk lager. De vermoeidheid begint ons een beetje parten te spelen en het wiebelige vliegen zorgt er voor dat Merlijn en Quintijn allebei misselijk worden. Het komt zelfs zover dat ze daadwerkelijk het kotszakje nodig hebben. Arme kinderen!
Als we geland zijn strompelen ze allebei de toiletten in om zich op te frissen. Merlijn voelt zich al snel weer beter, maar de misselijkheid bij Quintijn houdt nog even aan. Gelukkig verloopt vanaf nu alles heel erg vlot. Wanneer we naar de bagageband lopen, zien we onze koffers direct liggen. We pakken ze op en maken dat we in de lift komen, naar de kelder waar zich alle autoverhuurbedrijven bevinden. Dit keer lopen we de ellenlange rij bij Alamo voorbij, naar de véél kortere rij bij Budget. Michael is met een kwartiertje aan de beurt en niet veel later staan we in de parkeergarage de koffers in te laden.
De auto rijdt héééérlijk. Alsof je over de weg glijdt… De Tom tom, wijst ons zonder problemen de weg naar de villa in Davenport en voordat we het weten staan we onze koffers weer uit te laden.
Het betreden van de villa is altijd weer een beetje spannend… Is de villa net zo mooi als op de foto’s of heeft de eigenaar ons een roze bril voorgehouden? Is de locatie prettig, is alles aanwezig? Deze zorgen worden bij de aanblik al direct wegenomen, want alles ziet er prachtig uit. Als ik dan toch een minpuntje mag noemen is het dat de eigenaar een wat eh… opzichtige smaak heeft wat sommige dingen betreft. Plafondventilators met goud, nepplanten die wel héél overduidelijk nep lijken, prachtig gedrapeerde vitrage… Hahahahaha. Maar het gaat alleen om wat accentjes hoor. Voor de rest is de villa gewoon perfect. Later zal ik er nog wel wat foto’s van publiceren.
We redden nog een bezoekje aan de Walmart voor wat boodschappen, maar daarna duiken de kinderen hun bed in. Niet veel later volg ik. Michael is zoals gewoonlijk de laatste. Geen idee hoe die man nog overeind kan blijven, haha.
Meer foto´s kun je hier bekijken.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten