Donderdag zijn we nog een keer naar SeaWorld geweest. Eigenlijk vooral vanwege de Shamu show. In het verleden vond ik de show altijd heel indrukwekkend. Nu er onlangs een trainster door een orka is gedood, is de aanpak van de show veranderd. De trainers gaan vanwege de veiligheid niet meer met de orka´s in het water. Dat valt natuurlijk heel goed te begrijpen, maar tegelijkertijd is het best lastig om nu nog een mooie show in elkaar te draaien.
De show was een stuk ´kaler´ vond ik, maar nog steeds indrukwekkend. Orka´s die kunstjes doen kunnen ook niet anders dan indrukwekkend zijn.
Toen we later naar de uitgang liepen, wist ik zeker dat ik een orka in de wolken zag ;-)
Nog even een typische ‘familie van Dijk in Florida’ foto.
Vrijdag was alweer onze laatste vakantiedag in Florida. Er was zoveel wat we deze laatste dag wilden doen dat we helemaal vergaten dat de space shuttle vandaag de lucht in zou gaan. Ja, de historische laatste vlucht van Atlantis. Terwijl heel Florida er op uit trok om deze vlucht te aanschouwen, waren wij aan het *ahum*, shoppen… *schaam*
Michael hield net een mooi Tommy Hilfiger shirt in de lucht, terwijl hij zijn ogen kwijlend over het prijskaartje liet glijden, toen de kinderen de winkel in kwamen rennen. “Mama, papa, de spaceshuttle!”
Als echte toerist heb ik mijn camera altijd bij de hand en wist nog net dit plaatje van de verdwijnende shuttle te schieten…
Nou ja, laten we er maar over ophouden. Ik denk niet dat ze bereid zijn om voor ons de vlucht opnieuw uit te voeren ;-) Bovendien was het ook echt fijn om op deze laatste dag nog even de laatste dingen bij elkaar te shoppen en de koffers alvast in te pakken.
Gelukkig hoefden we zaterdag pas om tien uur de villa uit. We konden het dus rustig aan doen. Ik kan nu wel een heel verhaal gaan houden over onze reis naar Nederland, maar alles verliep eigenlijk zo vlekkeloos dat er weinig te vertellen valt. We hadden een tussenstop van maar 50 minuten in Washington. Van te voren vroegen we ons af of dit wel voldoende zou zijn, maar het ging heel gemakkelijk. Het was erg fijn dat we nu geen uren op het vliegveld hoefden door te brengen met wachten.
Nederland zag er bij de eerste aanblik groen en netjes opgedeeld uit.
Marsha, Michaels zusje stond ons op het vliegveld op ons te wachten en bracht ons naar huis. We waren behoorlijk stuk van de reis, dus we zijn maar een paar uur opgebleven en daarna het bed ingedoken. Ik heb in het verleden ook wel eens geprobeerd wakker te blijven om meteen met het Nederlandse ritme mee te draaien, maar dat werkt voor mij absoluut niet. Je bent ook eigenlijk zo kapot dat je er als een zombie bijloopt. Dus ik slaap eerst een paar uur en pak daarna het Nederlandse ritme op. Voor ons werkt dat beter.
Vanaf morgen draaien we weer mee in het ‘normale’ leven. Ik heb er nog niet zo veel zin in, maar dat komt vast vanzelf wel weer. Nu eerst maar verder met de koffers leegruimen!
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten