Vandaag staan we vroeg op. We maken Quintijn wakker, zingen voor hem en geven hem een cadeautje. Hij is gek op dieren en heeft al allemaal beeldjes op zijn kamer staan. Het zeepaardje dat we voor hem hebben gekocht, vindt hij dus prachtig. Voor de rest krijgt hij geld voor zijn verjaardag en heeft hij zijn zinnen gezet op een pokémonboek dat hij bij de Walmart heeft gezien.
We gaan vandaag natuurlijk ook iets leuks doen, maar we weten nog niet wat! We willen deze week nog wat parken bezoeken in Orlando, maar we weten niet of we naar Universal Studios of naar Seaworld en Bush Gardens willen. We hebben alle parken (behalve de waterparken) hier in de buurt al meerdere keren gezien en Michael en ik hebben een lichte voorkeur voor de Universal Studios. De kinderen willen echter dolgraag naar het waterpark Aquatica en deze kun je voor een voordelige prijs bezoeken wanneer je ook Seaworld en Bush Gardens bezoekt. Bovendien hebben we Bush Gardens als enige park nog niet helemaal gezien. Vorig jaar zijn we er een paar uur geweest, maar dat was veel te kort. Vooral Quintijn is erg gek op dieren en wil het liefst deze combinatie van kaarten.
Michael komt op het idee om naar de AAA in Orlando te gaan (de Amerikaanse ANWB). Ook omdat hij denkt dat we daar nog eens extra korting krijgen. We stellen Tommie dus in en rijden erheen. Het is rustig in de AAA en we worden snel en vriendelijk geholpen. De dame achter de balie neemt alle mogelijkheden met ons door en al snel besluiten we voor de combinatie: Bush Gardens, Sea World en Aquatica te gaan.
Tussendoor weet ik, met ANWB korting, ook nog een leuke tas weg te graaien. De tas kost maar 15 dollar en ik kan er als het moet mijn halve kledingkast in vervoeren. Mooi zo! :)
We besluiten vandaag nog naar SeaWorld te gaan. We zullen er dan maar een halve dag te zijn, maar met onze kaarten kunnen we SeaWorld en Bush Gardens twee dagen bezoeken.
Eerst gaan we nog even naar de Publix. We lopen langs de gebaksafdeling en kijken naar de taarten. Een mevrouw die op de afdeling aan het werk is, kijkt op en zegt met een ondeugende kop: “Goedemorgen!” “Hoorde ik nou ‘goedemorgen’ vraag ik voor de zekerheid aan Michael. Ja, dat hoorde je, bevestigd Michael.
Ik wil het naadje van de kous weten en vraag de vrouw of ze Nederlands spreekt. O ja, dat spreekt ze, met een pittig Utrechts accent. Ze woont al twintig jaar in Florida vertelt ze. Deze week hoort ze om de haverklap Nederlands spreken. Ha, nou, daar heeft ze gelijk in. Wij zijn ook al heel wat Nederlandse families tegengekomen. Het lijkt wel een invasie…
We kletsen even en besluiten ook een taart voor Quintijn te kopen. De Nederlandse dame (Kitty) vraagt wat Quintijn op zijn taart wil. Daarna brengt ze de letters met een heel vaardige hand aan. Knap!
We eten thuis een stukje taart, pakken wat spullen en vertrekken daarna naar SeaWorld.
SeaWorld is héééééérlijk rustig. De laatste keer dat we hier waren was in de kerstperiode. Toen zijn we in heel weinig attracties geweest vanwege de drukte. Eigenlijk was wat we toen deden meer sfeer opsnuiven. Nu kunnen we met het grootste gemak overal in.
Ik ben mijn hele leven nooit bang voor achtbanen geweest. Maar hé, ik ben veertig geworden en ik merk dat ik de achtbanen voor mij eigenlijk niet meer zo hoeven. Ik ga er nog wel in, maar dat is meer om de kinderen gezelschap te houden dan dat ik er zelf zo opgewonden van word.
Of dat ik nou écht oud word, of dat dit gewoon het nieuwste van het nieuwste is weet ik niet, maar ik vind de Manta wel héééél heftig. Je begint de rit terwijl je ondersteboven hangt. Ondersteboven in de zin dat je gezicht naar de grond wijst. En daarna begint er een wilde rit die ik eigenlijk niet na kan vertellen want ik had het grootste deel mijn ogen dicht (hoogtevrees :D). Als ik af en toe wel een oog open doe, zie ik SeaWorld van héél grote hoogte, SeaWorld op z’n kop en SeaWorld terwijl ik op mijn zij hang. Ook klap ik met mijn hoofd bijna tegen een rotspartij aan en ga ik door een fontein heen. Ergens halverwege de rit breek ik bijna mijn nek omdat mijn lichaam met grote kracht naar achteren in de stoel gesmeten wordt.
Ik sta nog bij te komen als de kinderen roepen dat ze nóg een keer willen. Eigenlijk vind ik het al genoeg geweest, maar ‘nóg een keer’ is zo gemakkelijk te doen, want er staat he-le-maal geen rij. Michael, ik en de kinderen lopen dus snel weer om en even later hangen we weer met z’n viertjes met onze gezicht naar de grond. Ik hoop dat deze tweede rit wat minder indruk zal maken, dat ik als het ware gehard ben, maar niets is minder weer. Alles is opnieuw doodeng, ik word weer flink door elkaar gesmeten en als we eindelijk stoppen, besluit ik bij me zelf dat ik echt niet nóg een keer ga, rij of geen rij.
Nog dizzy staar ik opzij. Merlijn hangt met weggedraaide ogen slap naar voren in zijn stoel. Michael zit pal naast hem en zit tegen mij te praten. Ik zeg dat hij naar Merlijn moet kijken die er nog steeds raar bijhangt. Ergens denk ik dat Merlijn een grapje maakt, maar ik weet het niet zeker. Als ik met overslaande stem zijn naam roep, richt hij zich opeens omhoog en begint te lachen. “Grapje!” Als hij ziet hoe erg ik geschrokken ben, zegt hij: “Sorry, sorry, sorry!” Ik kan niet kwaad op hem zijn, want als kind haalde ik precies dezelfde geintjes uit. Maar toch… Ik denk dat ik even moet gaan zitten. De warmte, de dolgedraaide achtbaan en dan de aanblik van het slappe lichaam van mijn zoon. Hahahaha, ik voel me ineens echt niet goed en ga ergens in de schaduw zitten. Naast me hoor ik een Nederlandse tegen haar zoon praten, maar ik heb geen zin om ze aan te spreken.
Wanneer de mannen voor de derde keer uit de Manta komen voel ik me alweer een stuk beter. Merlijn voelt zich nog steeds schuldig, maar ik zeg dat dit niet nodig is. Hij kan er niets aan doen dat zijn moeder zo’n watje is ;-)
De rest van de middag is het gewoon puur genieten. SeaWorld is altijd leuk, maar nu het zo rustig is overal kunnen we optimaal genieten!
We blijven niet tot sluitingstijd, want Quintijn wilde nog zijn boek bij de Walmart halen en we zouden thuis steak eten. Trouwens, we kunnen nog een dag terugkomen, dus dan pakken we de rest van het park wel.
Het is ontzettend heet wanneer we terug naar de auto lopen. Eigenlijk is het iedere dag heet. Morgen willen we naar Aquatica gaan en dat is me deze hitte wel zo fijn.
Meer foto´s van vandaag kun je hier vinden.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten